KONSENSYA

Gang ngayon hindi parin ako pinapatahimik ng aking konsensya.
Hindi ko alam kung nagiging over-reacting lang ba ako or parang
feelengera masyado na kahit sa perspective ng ibang tao e hindi
naman dapat problemahin kasi nga tapos na ang pangyayaring yun.
Guilt... oo Guilt ang nararamdaman ko.. Naging traidor ako.
Mabuti naman sana ang unang hangarin ko. Kaso may mga bagay-bagay na hindi ko na anticipate na mangyayari,kaya kailangan ko na rin magbitaw..Ayaw ko kasing lokohin ang tao na well.. kung sa mga drama sa teleserye ay tinatawag na taong nagmahal sakin ng tunay..(chos!)

Anyway.. dalawa't kalahating taon.. matibay... or akala ko lang isang matibay na relasyon.. hangang sa may nakilalang taong gustong tulungan.kaso higit pa dun ang gusto. pati pagmamahal gusto na rin. Ok lang daw kahit dalawa sila. basta mahalin lang sya.. Ang hangarin ko lang ay makatulong lang financially..para lang makatapos at makapagtrabaho. Hindi ako mayaman. pero kaya ko mag sacrifice para makatulong sa iba. Ewan ko ba kung bakit. alam ko isa iyong kalokohan o katangahan.. tutulong sa taong hindi mo naman kilala, hindi ko naman kaanu-ano.. Dahil sa
sobrang persistent ng tao, nasira ang barrier ko. naging marupok ako.naging malambot masyado.. binitawan ang taong talagang ngmamahal dahil sa ayaw ko itong masaktan. pero habang bumibitaw ako ramdam ko ang sakit. oo.. parang sa mga teleserye lang. masakit sa loob.. masakit sa puso bumitaw sa taong minahal mo at minamahal ka ng tunay. (chos!) Ilang araw ko ring iniyakan yun. Sabi nga nila sa huli ang pagsisi. Pinagpalit mo ang tao na sobrang naging mabait sayo. walang ginawa kundi mahalin at, kahit naging malayo kaman naging matapat parin sya. Laging iniisip ang kapakanan mo. Hindi lang ang kapakanan nya. Iniisip ang magiging kaligayahan mo hindi ang kaligayahan nya. Naging bitter man sya ng bumitaw ako, pero isa lang yun sa natural na reaksyon ng isang tao. Ramdam ko na para lang ako nanguha ng bato para ipukpuk sa ulo ko. Yung taong walang kailangan problemahin,yung taong wala kang kailangan alalahanin kung nangangaliwa, yung taong wala kang kailangan isipin kung san-san man pumupunta kasi laging nasa bahay lang naman sya. yung taong laging nakikinig sayo, laging sinusunod ang sinasabi mo, yung wala kang karibal sa buhay mapa sa laro man o buhay na nilalang,pinagpalit mo sa ibang walang nagawa ay pasakitin lang ang ulo mo, yung kailangan mo lagi problemahin kung nakakain naba, nakakapag-aral ba,makakagraduate ba, may gamot na ba? yung hindi naman sinusunod ang sinasabi mo kasi akala nya gusto mo syang kontrolin. pero ang gusto mo lang naman ay ang ikabubuti nya. yung walang magawa kundi maglaro ng maglaro na akala mo pinagkakaperahan nya yun, pero wla naman. na puro yabang lang akala mo magaling pero wla naman talaga maipagmamalaki, yung nanlaladi ng iba at tinatawag kang babae nya na namimigay ng salapi.. yung minumura ka.

enough of the hatred.. hindi naman yun ang gusto ko ikwento.

Siguro ang guilt na nararamdaman ko ay dahil hindi ko na ipagtapat ang totoo. Humingi man ako ng kapatawaran pero hindi ko sinabi anu ang dahilan. Oo pinatawad nga ako, pero parang hindi yun yun. Ilang beses kung sinasabi na I want what is best for you. Pero ang hirap nun kung hindi mo naman sya nakikita na masaya. Parang ang sakit sa damdamin isipin na hindi sya naging masaya dahil sa ginawa mo. Hindi parin sya nakakamove-on sa sakit na dinulot mo. Hindi ko alam kung kaya ko bang maging masaya kung nakikita kung hindi parin sya naka move-on. Kahit nakikita ko syang nakangiti, parang ramdam ko na sa loob-loob nya ay nasasaktan parin sya. Ayoko naman maging kami ulit kasi hindi ako worth it. I want what is best for you. You deserve someone better. Parang tunog chick flick lang. Ayaw ko kasi alam ko ang sasabihin ng family nya. Alam ko na galit rin sakin ang family niya dahil sobra ko syang sinaktan. I was just thankful na kahit
sumagi man sa isip nya ang maglaslas, nanaig parin ang talino nya
na wag gawin ang iyon. Salamat sa Diyos. hindi talaga worth it
magpakamatay sa taong nagdulot lang ng sakit sa buhay mo.

Sa tunay na buhay pala ng tao ganun talaga ang mararamdaman mo.
Minsan pinagtatawanan natin ang mga napapanuod nating movies or
teleserye, kung anu man ang kadramahan nila. nangyayari pala talaga yun sa tunay na buhay. merong naloloko, nagpapaloko, niloloko, nanloko, maloloko, lolohin, at maloko.

Anyways.. alam ko walang kwenta tong post ko. Gusto ko lang mag-emote.(chos!)
Sana tulongan nyo ako magdasal para sa kaligayahan nya..at para mawala narin ang guilt feelings ko.